Bazen oluyor. Yok, aslında sık sık oluyor ama, ilk önce aklıma bazen kelimesinin gelmesi de zaten olanla alakalı. Söyleyecek, yazacak bir şeyin olup da bundan imtina etmekten bahsediyorum. Çekinmek, üşenmek. Ama çoğu zaman cesaret edememek. En çok da anlamsız bulmak. Neden paylaşayım? Heyhat, zihninde buruşturup unutmayı umarak, ama asla boşaltmayacağın o çöp sepetine fırlatmak istediğin fikir kırıntısı bir de zaten paylaşmakla ilgili olunca iş komik oluyor. Acı, dalgacı, çin işkencesi gibi devamlı aynı yerden insanı dürten gıcık, kalın, etli bir parmak misali bir komik.
Zaten okuyup, dinleyecek olan üç, beş yakın arkadaşın ucuz pop-psikolojik tahlillerinden kaçınma çabası mı? (daha…)
Puslu Zihinler ~ Hazy Minds 